Адным з асноўных відаў абарончых збудаванняў у літоўскіх замках і гарадах з'яўляліся вежы. Яны неслі не толькі абарончыя функцыі, але і выкарыстоўваліся пад гаспадарчыя патрэбы. Так былі вежы для абароны, змешанага тыпу і пад бытавыя патрэбы. У змешаных вежах дах і верхні паверх, дзе былі байніцы выкарыстоўвалі для абароны, а ніжнія паверхі маглі выкарыстоўваць пад жыллё, складскія памяшканні, зброевыя, сховішчы ежы і г.д. у некаторых выпадках у вежы размяшчалася капліца ці Царква, так Мсціслаўскім замку ў вежы, пабудаванай пасля пажару ў 1359 г. размяшчалася царква.
Агульная колькасць вежаў магло быць рознай, усё залежала ад натуральных перашкод і памераў замка ці горада. Вежы магі быць убудаваныя ў сцены, стаяць асобна ў цэнтры замка або быць за прыгоннымі сценамі. Усё залежала ад таго якую яны выконвалі функцыю. Для ўзмацнення лініі абароны яны ўбудоўваліся ў сцены, а за прыгонныя сцены іх выносілі калі трэба было абараніць найбольш слаба абароненыя ўчасткі, дзе не было іншых умацаванняў і натуральных перашкод. У якая знаходзіцца ў цэнтры замка вежы можна было не толькі абстрэльваць ворагаў за прыгоннымі сценамі, але і доўга трымаць абарону, калі ворагі прарваліся ў замак. У некаторых выпадках, як гэта было ў мястэчку Печкоўскі гарадок (цяпер вёска Гарадок у Маладзечанскім раёне), вежа не ўваходзіла ў агульную сістэму абароны, яна стаяла на асобным Вале ў аддаленні ад сцен і выкарыстоўвалася для кантролю за уваходам у замак.
Першапачаткова, у большасці выпадкаў вежы будаваліся з дрэва, яны маглі быць чатырох, шасці і васьмі вугальнымі. Але з развіццём артылерыі, драўляныя вежы і замкі да сярэдзіны 15 стагоддзя сталі не эфектыўнымі і на іх змену прыйшлі Каменныя Канструкцыі. Аднак, хоць і рэдка, вежы з каменя на тэрыторыі ВКЛ пачалі будаваць з 13 стагоддзя. Так аб каменнай вежы ў Гродне згадваецца ў Іпацьеўскім летапісе пад 1277 годам. Каменныя або цагляныя вежы ўзводзіліся чатырох, шасці, васьміграннымі, круглымі і ўбудоўваліся або абносіліся драўлянымі сценамі альбо знаходзіцца ў цэнтры драўлянага замка.
У некаторых выпадках вежы маглі мець уласныя імёны. Так у Полацку ў 1552 годзе ў Верхнім замку вежы мелі імёны: Усцейская, Міхайлоўская, Асвейская, Сафійская і Багародзіцкая. У Жытомерскім замку ў сярэдзіне 16 стагоддзя значыліся вежы пад імёнамі Круглая, Вартаўнічая і Варотная. У Радашкаўскім замку ў 1549 годзе была Каплічная вежа.
Такім чынам, драўляныя або каменныя вежы былі неад'емнай часткай у лініях абароны замкаў і гарадоў Вялікага Княства Літоўскага і адыгрывалі не малаважную ролю не толькі ў абароне, але і ў гаспадарчым плане, яны гэтак жа выконвалі важныя функцыі.