Пачынаючы з XV стагоддзя, узрастае значэнне артылерыі пры штурмах і захопах гарадоў, умацаваных сценамі і вежамі. Адпаведна, неабходна было прыдумляць новыя спосабы абароны ад гарматных нападаў. У выніку, у канцы XV стагоддзя, у Італіі з'явіўся новы від збудаванняў, які дазваляе супрацьстаяць разбуральнай артылерыйскай моцы, - бастыёны.
Адным з першых бастыённых умацаванняў на тэрыторыі Вялікага Княства Літоўскага з'яўляецца Заслаўскі замак. Яго, у якасці сваёй пастаяннай рэзідэнцыі, у сярэдзіне XVI стагоддзя пабудавалі князі Глебавічы. Замак пабудавалі на высокім пагорку на поўначы ад Заслаўя, ён займаў плошчу 200 х 100 метраў.
У плане Заслаўскі замак быў чатырохкутнай формы з валамі, на якіх знаходзіліся сцены, якія прымыкаюць да асноўных бастыённых збудаванняў, размешчаных па кутах замка. З трох бакоў ад мястэчка замак аддзяляўся шырокім і глыбокім ровам з вадой, а з поўначы ён быў абаронены ракой Княгінька, якая, разам з сістэмай сажалак, значна павышала ўзровень вады ў равах, фактычна ператвараючы замак у Востраў.
Бастыёны і Курціны (прамы прыгонны вал, які злучае паміж сабой два бастыённыя збудаванні) Заслаўскага замка былі абмураваны каменем і цэглай. У курцінах меліся свае прамежкавыя бастыёны, таксама зробленыя з каменя, цэглы і зямлі.
З унутранага боку валаў, на якіх размяшчаліся бастыёны, Курціны і сцены замка, была пабудавана каменная падпорная сцяна вышынёй у 2,5 метра і таўшчынёй у 33 сантыметры, якая прадухіляла апоўзень ўмацаванняў.
Уваход у Заслаўскі замак праходзіў праз двухпавярховую ўязную браму ля паўднёва-ўсходняга бастыёна. Брама была чатырохкутнай, памерам 24, 7х22, 8 метраў, таўшчыня сцен дасягала двух метраў. Яна зачынялася здвоенымі створкамі брамы на ўездзе і выездзе. Пад брамай знаходзілася турма ў выглядзе доўгага каменнага тунэля. Пад'езд да ўваходу забяспечваў драўляны мост, перакінуты праз роў, апошні пралёт яго быў, зразумела, пад'ёмным.
Дадаткова ўзмацняла абарону Заслаўскага замка 35-метровая царкоўная вежа з байніцамі. Яна была прыбудавана крыху пазней да кальвінісцкай царквы, пабудаванай у канцы XVI стагоддзя. На тэрыторыі замка меўся і калодзеж, які забяспечвае жыхароў вадой.
У другой палове XVII стагоддзя Заслаўскі замак перайшоў у валоданне да Крысціны Барбары і Яна Казіміра Сапегі, у гэты ж час царкву пераназываюць у касцёл Міхала Арханёла. У 1840-ым годзе касцёл перадаюць праваслаўным і зноў пераназываюць у Спаса-Праабражэнскую царкву.
Аб ваенных заслугах Заслаўскага замка нічога не вядома, ёсць толькі здагадка, што ён быў разбураны падчас вайны Рэчы Паспалітай з Маскоўскім царствам у перыяд з 1654-1667 гг. пасля страты замкам абарончых функцый камень і цэгла з бастыёнаў і Курцін быў выкарыстаны мясцовымі жыхарамі для розных пабудоў. На сённяшні дзень ад Заслаўскага замка засталася дагэтуль дзеючая Спаса-Праабражэнская царква, руіны Замкавай брамы і частка валаў.
