Аршанскі замак быў узведзены ў месцы ўпадзення ракі Аршыцы ў Дняпро. Як і Віцебскі замак, Аршанскі выбудавалі на падставе былога драўлянага дзяцінца, які стаяў на старым Аршанскім гарадзішчы яшчэ з XII стагоддзя. Старажытны дзяцінец, які ўзвышаўся на ўзгорку вышынёй 6-7 метраў, быў трохкутнай формы і абведзены валам, а гэтак жа з усходняга боку яго абараняў выкапаны роў глыбінёй 3 метра. Яго агульная плошча складала 0.5 га.
Пасля таго як Орша ўвайшла ў склад ВКЛ, яна атрымала стратэгічнае значэнне і па загадзе вялікага князя літоўскага Альгерда Аршанскі замак сталі ўмацоўваць. Замест старога драўлянага дзядзінца былі выбудаваныя каменныя сцены і вежы.
У працэсе перабудовы замка абарончы роў засыпалі, а вышэй на ўсход выкапалі новы. Па краі павялічанай пляцоўкі насыпалі земляны вал, а яго схіл, раней акружаў дзяцінец, з унутранага боку пакрылі каменнай брукам. Па перыметры новай пляцоўкі пачалі будаваць каменныя сцены і вежы, пры гэтым уключаючы ў каменны комплекс драўляны дзяцінец. Такім чынам, агульная тэрыторыя Аршанскага замка павялічылася да 3,1 га.
Пры жыцці Альгерда будаўніцтва замка да канца так і не давялі, таму, калі князя не стала, каменныя абарончыя збудаванні хутка дабудавалі ўжо з дрэва. У такім выглядзе, напалову каменны, напалову драўляны, замак прастаяў да канца XIV стагоддзя.
Будаўніцтва працягнулася ў 1398-1407 гг.па загадзе вялікага князя літоўскага Вітаўта, але і тады драўляныя збудаванні не паспелі замяніць каменнымі. Пры ўзвядзенні сцен і вежаў выкарыстоўвалася тэхніка так званай „паласатай муры", у якой шэрагі сярэдніх па велічыні валуноў выраўноўваліся радамі цаглін.
Прыгонныя сцены Аршанскага замка ўмацоўвалі пяць шмат'ярусных вежаў, тры з якіх былі вуглавымі. Уваход у замак знаходзіўся ва ўсходняй сцяне, і да яго вёў драўляны мост праз роў, напоўнены вадой з ракі Аршыца. Пасля двух этапаў будаўніцтва даўжыня прыгонных сцен замка складала каля 354 метраў.
У выніку частых ваенных дзеянняў і чатырох аблог маскоўскімі войскамі ў 1502-1519 гадах, Аршанскі замак быў разбураны. Яго рэканструкцыя пачалася ў 1529 годзе і так як фінансаў у Оршы на рэканструкцыю не хапала, каменныя сцены і вежы зноў дабудоўваліся з дрэва.
Да 1560 года замкавыя вароты ўяўлялі сабой двух'яруснае збудаванне на каменным падмурку з сістэмай запорных канструкцый. Вароты з вонкавага боку зачыняліся пад'ёмным мостам. Злева ад іх знаходзілася двух'ярусная напалову каменная вежа. Далей па сцяне ва ўсходнім кірунку стаяла трэцяя вежа, каменная да другога яруса, а вышэй - драўляная. Яе ніжняя частка была прыстасаваная пад зброевую. З боку Дняпра знаходзілася чацвёртая двух'ярусная вежа, каля яе, пад каменнай сцяной, знаходзіўся замаскіраваны ўваход для забеспячэння абаронцаў замка вадой з Дняпра. Далей Замкавая сцяна вяла да пятай вежы. Сцены замка завяршаліся баявой галерэяй на кансольных бэльках.
У такім выглядзе Аршанскі замак прастаяў да сярэдзіны XVII стагоддзя, пакуль не быў цалкам разбураны падчас вайны Маскоўскага княства з Рэччу Паспалітай у 1654-1667 гадах. Прымаючы пад увагу ўдалае стратэгічнае становішча замка, маскавіты паспрабавалі яго аднавіць, але не паспелі, у 1661 годзе замак без асаблівых высілкаў вызвалілі войскі Рэчы Паспалітай. Пасля перамогі ў гэтай бітве замак зноў абнавілі, але ў наступнай вайне, ужо са шведамі ў 1700 -1709 годзе, ён быў спалены па загадзе расійскага цара Пятра I. Пасля Паўночнай вайны ў чарговы раз замак быў адноўлены і канчаткова ўжо быў разбураны ў 1772 годзе, калі ў выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай Орша далучылі да Расійскай імперыі.