Меднінскім замак у 1939 годзе быў перайменаваны ў Мядзінінкайскі замак. Прыблізна ён быў пабудаваны ў сярэдзіне чатырнаццатага стагоддзя. Пра тое, што на той момант ён быў каменны, сведчаць хронікі крыжакоў, у якіх замак згадваецца ў 1385-ым і 1402-ым годзе.
Па сваіх памерах Меднінскі замак з'яўляўся самым вялікім сярод замкаў тыпу» Кастэль " на тэрыторыі ВКЛ. Разам з абарончымі валамі і равамі ён займаў плошчу памерам у шэсць з паловай гектараў. Тэрыторыя замкавага двара складала 1,9 гектара. Сцены мелі наступную даўжыню: Заходняя - 147 метраў, Паўночная – 132 метра, Усходняя – 170 метраў і Паўднёвая – 128 метраў. Таўшчынёй яны былі 1,9 метра і вышынёй у 14-15 метраў. У кожнай сцяне на ўзроўні 11 метраў пачыналася баявая галерэя, якая мела 282 байніцы.
Усе сцены мелі свае вароты. На паўночнай і паўднёвай баках размяшчаліся верхнія вароты на вышыні 5 метраў ад зямлі, уезд у іх ажыццяўляўся праз адкідныя Масты. У Заходняй і Ўсходняй сценах вароты былі ніжнімі і з боку двара замка ўзмоцнены вежамі. Свае вежы мелі Паўночны і паўднёвы бакі, аднак яны былі вынесены за сцены замка і знаходзіліся побач з варотамі. Самая вялікая вежа-данжон, знаходзілася ў паўночна-заходнім вугле Мядзінінкайскага замка. У вышыню яна была каля 30 метраў, у плане мела параметры 14,2 на 15,4 метра з таўшчынёй сцен у 2,5-3 метра. Вежа складалася з 5 ярусаў, прычым верхніх тры былі жылымі. Замак будавалі па такой жа Балтыйскай тэхніцы як і Крэўскі замак: падмурак быў выкладзены валунамі, па-над якімі ішоў цагляны мур.
Вялікія памеры Медніцкага замка і наяўнасць чатырох варот, якія, безумоўна, зніжалі яго абарончыя якасці, кажа пра тое, што замак больш быў прызначаны для абароны мясцовага насельніцтва, якое, у выпадку нападу ворага, схавалася б за яго сценамі. Аднак замак выкарыстоўваўся не толькі для абароны насельніцтва, але і ў якасці княжацкай рэзідэнцыі. Тут любіў бываць вялікі князь літоўскі Альгерд, а так жа сюды прыязджала і яго жонка Цвярская князёўна Ульяна.
Меднінскі замак часта падвяргаўся нападам з боку крыжакоў. Так падчас чарговага паходу ў 1385 годзе, каб паказаць ваенную моц, магістр Тэўтонскага ордэна Конрад Целльнер фон Ротэнштайн арганізаваў тут цэлы рыцарскі турнір. У 1402 годзе пад сцены замка крыжакоў, на той момант сваіх саюзнікаў, прывёў Свідрыгайла. Гэтак жа ў замку ў свой час пражываў знакаміты польскі гісторык Ян Длугаш, на той момант настаўнік каралеўскіх дзяцей.
Пачынаючы з 16 стагоддзя замак быў закінуты, пра што сведчыць ў 1517 годзе пісьменнік і гісторык С.Герберштейн ў сваім апісанні падарожжа ў Маскву. З гэтага моманту ён паступова руйнуецца, і ўжо ў 17 стагоддзі яго паўразбураныя сцены карыстаюць як агароджу для саду.
На сённяшні дзень Мядзінінкайскі замак з'яўляецца культурна-гістарычным аб'ектам Рэспублікі Літвы. Там адкрыты музей, які распавядае пра гісторыю замка, а таксама праводзяцца Гістарычныя фестывалі, такія як "Мядзінінкайскі замак у XIV стагоддзі" для ўсіх аматараў сярэднявечча.