Дакладную дату, калі была заснавана Міхайлаўская царква ў Сынкавічах, гісторыкам пакуль устанавіць не ўдалося. Паводле легенды царкву заснаваў вялікі князь літоўскі Вітаўт у падзяку за тое, што ў мясцовых лясах ён змог схавацца ад пагоні Ягайлы, пасланую за ім падчас уцёкаў з Крэўскага замка. Па другой версіі, з якой згаджаюцца і сыходзяцца ў меркаванні многія гісторыкі і мастацтвазнаўцы, Міхайлаўская царква, як і падобная на яе Царква Святой Тройцы ў Вільні, была заснавана вялікім гетманам літоўскім Канстанцінам Астрожскім.
Абедзве царквы падобныя першапачатковым планам, ужываннем тромпаў (знешняя, звычайна якая мае выгляд ступеністай нішы скляпеністая канструкцыя ў форме часткі конусу) у завяршэнні сцен апсід, аздабленнем толькі ўсходніх вежаў і апсід поясам ілжывых глухіх арак для вылучэння сакральнай значнасці алтарнай часткі. Магчыма, гэтыя цэрквы будавалі адны і тыя ж архітэктары.
Міхайлаўская царква ў Сынкавічах выканана ў сінтэзе гатычнай і візантыйска-рускай архітэктур або, як яшчэ называюць некаторыя сучасныя даследчыкі, у стылі «Беларускай Праваслаўнай готыкі». Міхайлаўская царква з'яўляецца адной з першых абарончых цэркваў, пабудаваных на тэрыторыі Вялікага Княства Літоўскага.
Царква ў Сынкавічах уяўляе з сябе будынак з чатырма вуглавымі вежамі, трохі асіметрычны ў плане і заканчваецца на ўсходзе трыма кананічнымі паўкруглымі аспідамі роўнымі шырыні нефаў. Усходнія вежы па форме ў аснове паўкруглыя, а потым - цыліндрычныя, заходнія ж вежы маюць грані з самага нізу і да верху.
Сцены Міхайлаўскай царквы ў Сынкавічах пабудаваны ў стылі гатычнага Мура з цэглы памерамі 26-27 х 13-13,5 х 7 см.на вапнавае-пясчанай аснове. Паміж падмуркам бабінца (прыбудова перад уваходам у царкву) і асноўным аб'ёмам адсутнічае перавязка, што сведчыць аб несінхроннасці іх будаўніцтва. Па форме цэглы і тэхніцы мура можна зрабіць выснову, што бабінец пабудавалі не пазней XVI стагоддзя.
Чатыры слупа падзяляюць ўнутраны прастор царквы на тры нефа аднолькавай вышыні, што надае інтэр'еру выгляд залы. Прымяненню дадзенага стылю спрыяла распаўсюджванне грэцкай архітэктуры другой паловы XIII-XIV стагоддзя. У аснове сваёй слупы маюць квадратную форму, а вышэй - васьмігранную. Нефы перакрытыя крыжападобнымі аркамі, паўднёва-ўсходняя апсіда састаўнымі, уласцівымі познегатычнай архітэктуры.
Аб абарончым характары Міхайлаўскай царквы ў Сынкавічах сведчыць наяўнасць байніц у кутніх вежах, а таксама байніцы-машыкулі, распложенные там жа, а таксама ў сценах храма. Байніцы-машыкулі прызначаліся для выкарыстання ручной агнястрэльнай зброі толькі для абароны подступаў да храма; байніцы другога тыпу, размешчаныя ў досыць глыбокіх і высокіх вежавых паглыбленнях, пашыраліся ўнутр, што давала магчымасць абстрэльваць як подступы да храма, так і прылеглую тэрыторыю.
У Міхайлаўскай царквы таксама ёсць архітэктурны нюанс: ва ўсходняй сцяне адсутнічаюць вокны, што прыводзіць да нераўнамернага асвятлення ўнутры храма, мабыць, падобнае рашэнне тлумачыцца жаданнем абараніць алтарную частку на выпадак штурму.
Міхайлаўская царква ў Сынкавічах рамантавалася ў 1841-ым і 1880-1881-ым гадах. У гэты перыяд работ істотных змен у архітэктурны выгляд не ўносілася. Далей у 60-х гадах XIX стагоддзя храм быў адрэстаўраваны пад кіраўніцтвам архітэктара Трубнікава. І ў 1891-ым годзе недалёка ад бабінца была пабудавана званіца, адрозная ад царквы па стылі.