Першапачаткова Гальшанскі замак быў пабудаваны на высокай гары над ракой Корабль, на паўночным усходзе ад мястэчка Гальшаны. Першыя згадкі пра драўляны замак з'явіліся ў XIII стагоддзі паводле летапісаў. Заснавалі мястэчка і валодалі ім аж да 1525 года князі Гальшанскія. Пасля шлюбу князёўны Алены Гальшанскай з Паўлам Сапегам замак перайшоў ва ўладанні да Сапегаў.
Павел Стэфан Сапега, які прыходзіўся стрыечным братам Льву Сапеге, перанёс Гальшанскі замак на бераг ракі Лусты (Жыганкі), ён адбудаваў яго ў камені ў першай палове XVII стагоддзя. аддалёна, па сваёй кампазіцыі, ён нагадваў Мірскі замак.
Па форме Гальшанскі замак уяўляў сабой прамавугольнік, а дакладней прамавугольны замкнёны будынак 88,6 х 95,6 метраў. Як і ў Мірскім, у Гальшанскім жылыя карпусы з вежамі ўтваралі замкнёны двор памерамі 57 × 65 метраў. Але, у адрозненне ад мірскага, тут магутныя сцены, характэрныя для абарончых збудаванняў XVI стагоддзя, саступалі месца фасаду жылога дома. Шасцігранныя вежы, якія стаялі па кутах, сталі менш і зграбней, адсутнічала брамная вежа. І хоць сваё першапачатковае абароннае значэнне яны не страцілі, у іх размяшчаліся таксама жылыя і гаспадарчыя памяшканні. Аднак асноўная абарона Гальшанскага замка была перанесена на магутныя земляныя валы і равы з вадой. Уваход у замак праходзіў праз арачны партал па цэнтры Паўночнага жылога будынка. Пад замкам меліся велічэзныя скляпеністыя падвалы.
Нягледзячы на наяўнасць вежаў і равоў, Гальшанскі замак выкарыстоўваўся больш як рэзідэнцыя, якая павінна была ўразіць гасцей гаспадароў. А ўразіць было чым, бо нездарма яго празвалі «каменнай кветкай» і лічылі адным з самых прыгожых палацаў у ВКЛ. Памяшканні замка былі ўпрыгожаны анфіладай, падлогі-мазаікай, у вокны былі ўстаўленыя вітражныя шкла, мелася аркадная галерэя.
Па сваёй кампазіцыі знешні фасад Гальшанскага замка нагадваў галандскія замкі Бесенштэйн і Клейдаель пад Антверпенам. Такое падабенства тлумачыцца тым, што Архітэктура Вялікага Княства Літоўскага была схільная дастаткова магутнаму ўплыву галандска-фламандскай архітэктуры, што было абумоўлена развіццём культурных і гандлёвых сувязяў ВКЛ з Заходняй Еўропай.
Як і многія іншыя замкі на тэрыторыі ВКЛ, Гальшанскі замак не пазбег разбурэння. У гады Паўночнай вайны вялікая яго частка была знішчана шведамі. А апошні ўладальнік, нейкі Гарбанёў, загадаў падарваць сцены і вежы замка, і атрыманую цэглу пусціць на будаўніцтва карчмы. Усё ж замак не быў цалкам знішчаны. Вядома, што да Першай сусветнай вайны ў замку яшчэ жылі людзі. А вось ужо пасля другой сусветнай вайны жылыя памяшканні былі разабраны на патрэбы мясцовага калгаса для пабудовы дома культуры і свінарніка. Ад былой велічы Гальшанскага замка да нашых дзён часткова захавалася ўсходняе крыло палаца і дзве вежы.