Глядзіце гэтак жа
Прыблізна ў 1377 годзе памёр князь Альгерд, пасля яго смерці пачалася вайна за ўладу ў княстве паміж яго сынам Ягайлам і братам Альгерта, Кейстутам. Неўзабаве Ягайла забівае Кейстута, здолеўшы прывабіць яго разам з сынам Вітаўтам у Крэве, нібыта для мірных перамоваў. Будучы вялікі князь Вітаўт павінен быў гэтак жа быць забітым, але яму ўдалося збегчы да крыжакоў.
У 1263 годзе ад рук змоўшчыкаў Даўмонта і Траняты гіне князь Міндоўг. Яго месца займае Транята, але яму не доўга было наканавана быць князем княства Літоўскага, ён сам стаў ахвярай змовы, яго забілі слугі Міндога ў 1264 годзе, тым самым адпомсціўшы за свайго князя. Княства дастаецца законнаму спадкаемцу, сыну Міндоўга, Войшалку.
У Сярэдзіне 13 стагоддзі, тэрыторыя будучай дзяржавы падзялялася на дробныя славяна-балцкія княствы, у якіх адна частка насельніцтва ўжо прыняла новую праваслаўную веру, іншая частка заставалася верная паганскім багам. Яны ваявалі паміж сабой, і пачалі падвяргацца пастаянным набегам з поўначы, дзе заснаваліся прыйшэлыя з тэрыторыі германіі, Тэўтонскі і Лівонскага ордэн, і з поўдня, пачалі турбаваць Татара-Манголы, якія абгрунтаваліся пасля на крымскім паўвостраве. Гэта і стала адным з галоўных штуршкоў да аб'яднання ў адну дзяржаву.
Да канца XVIII стагоддзя беларускія землі называлі Літвой, а продкаў беларусаў - Літвінамі. Значэнні гэтых назваў трэба шукаць у старажытных гістарычных крыніцах.
Да гэтага часу першапачатковае месцазнаходжанне летапіснай Літвы выклікае шмат спрэчак. Вылучана шмат тэорый і здагадак, дзе менавіта зарадзілася Літва, якая стала ў выніку Вялікім княствам Літоўскім, Рускім і Жамойцкім. Сярод мноства тэорый і здагадак можна больш-менш дакладна вызначыць прыблізнае знаходжанне першых земляў пад назвай Літва.