Архіварыус - службовая асоба, начальнік адказваў за вялікакняскі, земскай або гарадскі архіў.
Будаўнічы - сачыў у гарадах за ўсімі грамадзянскімі пабудовамі і збіраў падаткі на іх будаўніцтва.
Бурмістр - выбіраўся войтам тэрмінам на адзін год з вярхоў багатых жыхароў горада, а пасля заканчэння тэрміну даваў справаздачу за сваю працу перад радай, якую на працягу года ўзначальваў. Таксама ён старшынстваваў у мясцовым Бурмістэрска-радзецкім судзе, таксама бурмістр старшынстваваў на судах, якія разглядалі грамадзянскія справы і іншыя маёмасныя спрэчкі гараджан. Кіраваў гарадской казной.
Войт гарадскі - кіраўнік адміністрацыі ў гарадах. Старшыня войтаўска-лаўніцкага суда. Меў значныя крыніцы даходу ад: натуральных пабораў, суднавых пошлін, долі з рынкавага гандлю, крам, карчмаў, зямельных дарэнняў. Прызначаўся Вялікім князем Літоўскім з ліку багатых мяшчан ці буйной шляхты.
Войт вясковы - кіраўнік адміністрацыі ў вёсках. Прыйшоў на змену пасады старац пасля судова-адміністрацыйнай рэформы 1565-1566 гг. У падпарадкаванні было некалькі вёсак якія складалі адміністрацыйна-тэрытарыяльную адзінку войтаўства. Збіраў падаткі, сачыў за парадкам і за тым, каб сяляне не ўцякалі, адказваў за стан дарог і мастоў, за пажарную бяспеку. Ва ўзнагароду за службу вызваляўся ад павіннасцей і атрымліваў зямельны надзел ад 0.5 да 1 валокі. Прызначаўся ўраднікам пана і кожны тыдзень даваў справаздачу перад панскім дваром.
Гаёўнік - пасада з XV па XVI стагоддзя. Сачыў за гаямі з бортным дрэвам. Атрымліваў частку ад мядовай даніны. Падпарадкоўваўся дзяржаўцы.
Дваранін яго каралеўскай літасці ці дваранін гаспадарсткій – пасада пры двары Вялікага князя Літоўскага. Выконваў розныя даручэнні па ахове замкаў і пасольстваў, выконваў функцыі дыпламатычнага прадстаўніка, праводзіў рэвізіі вялікакняскіх і дзяржаўных маёнткаў.
Дзяржаўца - прыйшоў на змену цівуну ў сярэдзіне 16-га стагоддзя. Выконваў адміністрацыйна-судовыя функцыі падведамнага яму дзяржаўнага маёнтка (дзяржавы): збор падаткаў, назіранні за рамонтам і станам будынкаў, арганізацыя аховы, забеспячэнне працоўнай сілай маёнтка, правядзенне інвентарызацыю, раздача шляхце пустку за ваенную службу. Таксама Дзяржаўца судзіў панскіх сялян і мяшчан у гарадах без магдэбургскага права. Яму падпарадкоўваліся ляснічыя, баброўнікі, гаявікі, дзякі, падканюшыя і віжы.
Дзесятнік - кіраваў дзясяткам, дробнай адміністрацыйна тэрытарыяльна адзінкай якія складаюцца з некалькіх вёсак. Падтрымліваў парадак і назіраў за выкананнем сялянамі павіннасцей. У Сярэдзіне 16-га стагоддзя быў заменены войтам.
Дзяк – пісьменнік і кіраўнік канцылярыі ў розных установах ВКЛ.
Канцлер ВКЛ -, начальнік канцылярыі Вялікага князя Літоўскага, Міністр замежных спраў, вышэйшая службовая асоба, якая кіравала дзяржавай падчас адсутнасці вялікага князя. Прымаў рашэнні ад імя Вялікага князя Літоўскага, захоўваў вялікі дзяржаўны друк з гербам ВКЛ, ведаў метрыкай ВКЛ (дзяржаўным архівам), кантраляваў падрыхтоўку збораў законаў. Старшынстваваў у асэсарскім і надворным судах. Яму падпарадкоўваліся: пісар ВКЛ і дзяк ВКЛ.
Ключнік - службовая асоба мясцовай адміністрацыі якая падпарадкоўвалася ваяводзе. Загадваў зборам мядовай даніны ў дзяржаўную казну.
Канюшы - вялікі, дворны, земскі. Назіраў за вялікакняскімі табунамі і стайнямі. Пасада існавала з 15 ст.
Крайчы - У іерархіі ўрадаў займаў высокае месца. Нарэзаў пададзеныя стравы Вялікаму князю Літоўскаму. На гэтую пасаду як правіла прызначаліся маладыя прадстаўнікі магнацкіх родаў.
Кухмістр - кіраваў прыдворнымі кухарамі і кухняй. Яму падпарадкоўваліся: стольнік, падстолій, чашнік, падчашы, крайчы, піўнічы. Пасада вядома з 15-га стагоддзя.
Лентвойт - памочнік войта ў гарадах з магдэбургскім правам. Прызначаўся войтам і падпарадкоўваўся яму.
Ляснічы - назіраў за вялікакняскімі лясамі і паляўнічымі ўгоддзямі на пэўнай тэрыторыі. Падпарадкоўваўся лоўчаму.
Лоўчы - сачыў за парадкам у лясах і распараджаўся паляваннем. Падзяляўся па ўзроўні на вялікага, земскага, намесніка вялікага лоўчага, дворнага. З 16 - стагоддзі ганаровы тытул без пэўных абавязкаў.
Люстратар - Праводзіў перыядычныя вопісы дзяржаўнай маёмасці для абазначэння даходнасці ад дзяржаўнай маёмасці. Процідзеянні яму лічылася цяжкім дзяржаўным злачынствам.
Маршалак ВКЛ - прымаў замежных паслоў, кіраваў дваром Вялікага князя літоўскага, кіраваў вялікакняжацкай гвардыяй і прыдворнай вартай, сачыў за этыкетам і правіламі пры двары вялікага князя. Прызначаў дваран і старшынстваваў у Радзе ВКЛ, а таксама разглядаў справы аб злачынствах учыненых пры двары.
Маршалак земскі (павятовы) - кіраваў павятовай шляхтай і старшыняваў на павятовых сойміках і земскіх судах.
Маршалак дворны - кіраваў адміністрацыяй вялікакняскага двара. Намеснік Маршалка ВКЛ.
Мернік (мернічы) - Член падкаморскага суда. Вымяраў межы зямельных участкаў і абазначаў межы.
Метрыкант - сачыў за архівам вялікакняскай канцылярыі і выдачай прывілеяў.
Мечнік - нёс перад Вялікім князем Літоўскім аголены меч як сімвал улады падчас урачыстасцяў. Такая ж пасада была ў паветах. Пазней яна стала прыдворнай.
Маставой - сачыў за спраўнасцю мастоў, дарог і перапраў у 16 - 18 стст.
Мытнік - збіраў за ўвоз і вываз тавараў пошліну, падатак (мыта) з купцоў.
Намеснік - памочнік ваяводы і старасты, які выконваў некаторыя адміністрацыйна-судовыя функцыі ў ваяводствах і паветах у 16 - 17 стст.
Північы – загадваў вялікакняскімі піўніцамі, адказваў за захоўванне, якасць і пастаўку піва да стала.
Пісар - пасада існавалая ва ўстановах кіравання і судах у 15 - 18 стст. Павінен быў умець, чытаць, пісаць, лічыць і лагічна думаць. Былі: пісар ВКЛ, дворны, скарбны, гарадскі, земскі і інш.
Паборца - збіраў падаткі і атрымліваў узнагароду за сваю службу з сабраных ім сум.
Падваявода - намеснік ваяводы па адміністрацыйна-судовых справах у 15 -18 стст. кантраляваў падаткі, гандаль, наяўнасць і спраўнасць эталонаў мер і вагі на тэрыторыі свайго ваяводства.
Падканцлер - намеснік канцлера ў 15 - 18 стст. Уваходзіў у склад Рады ВКЛ і захоўваў малы дзяржаўны друк. Як і канцлер займаўся ўнутранымі і замежнымі справамі, кіраваў працай сакратароў і пісароў у канцылярыі ВКЛ.
Падключнік - памочнік ключніка.
Падкаморы дворны - быў дарадцам і сачыў за парадкам і ўбраннем у памяшканнях Вялікага князя Літоўскага. Прызначаўся з буйной шляхты. Уваходзіў у склад Рады ВКЛ.
Подконюший - намеснік канюшага меў у падпарадкаванні конюхаў. Сачыў за вялікакняскімі табунамі і стайнямі.
Падскарбій вялікі - займаўся дзяржаўнымі фінансавымі справамі, падаткамі, кіраваў вялікакняскімі даходамі і захоўваў рэгаліі.
Падскарбій дворны - намеснік падскарбія вялікага, кіраваў маёнткамі вызначаныя на ўтрыманне вялікакняскага стала.
Падстараста (сурагатар) – намеснік старасты, фактычны кіраўнік гродскага суда. У час вайны заставаўся ў месцы з войскам у горадзе. Часта, побач са сваёй асноўнай пасадай, мог займаць пасаду стольніка і гараднічага.
Падстолій - намеснік стольніка, дапамагаў сервіраваць вялікакняскі стол.
Падчашы - намеснік чашніка. Перш чым падаць напой Вялікаму князю Літоўскаму спрабаваў яго сам. Пасада лічылася вельмі ганаровай, і на яе прызначаліся толькі прадстаўнікі мангацкіх родаў.
Радца - выбіраўся або прызначаўся з багатых гараджан. Член адміністрацыйнага органа гарадскога самакіравання, магістрата і рады.
Рэгент - кіруючая пасада ў канцылярыях, начальнік архіва, адказваў за справаводства ў канцылярыі, быў адным з сакратароў, заносіў дакументы ў кнігі Метрыкі ВКЛ і выдаў іх афіцыйныя копіі-выпіскі, выконваў абавязкі натарыуса, падаваў на подпіс вялікакняскія, канцлерскія, падканцы. Прызначаўся канцлерам ці падканцлерам і зацвярджаўся Вялікім князем літоўскім.
Сакратар вялікага друку ВКЛ - памочнік канцлера ў канцылярыі ВКЛ. Прыкладаў вялікі друк у дакументах, якія выходзілі з вялікакняскай канцылярыі, займаўся справаводствам.
Сакратар гаспадарскі - непасрэдна займаўся справаводствам і выконваў абавязкі рэвізара, мерніка, камісара, паборца.
Сакратар малога друку ВКЛ – памочнік падканцлера, прыкладваў малы друк да дакументаў, якія выходзілі з вялікакняскай канцылярыі, вёў справаводства пры падканцлеры.
Скарбнік - захавальнік павятовай казны і падаткаў сабраных з насельніцтва павета, складаў інвентары уладанняў абавязаных плаціць падатак. Падпарадкоўваўся падскарбію ВКЛ. Быў таксама ў ваяводствах і паветах.
Служэбнік - найнізкая катэгорыя службовай асобы ў дзяржаўным або прыватным кіраванні. Ім мог быць шляхціц, мешчанін, баярын, селянін.
Сотнік - праз прызначаных ім дзясятнікаў сачыў за выкананнем мяшчанамі павіннасцей, выплатнай падаткаў. Выконваў замкавыя работы для абароны замка, удзельнічаў у пасяджэннях гарадской рады. Без яго ўхвалення войт не мог прымаць важныя рашэнні.
Стольнік - адказваў за сервіроўку вялікакняскага стала. Яму падпарадкоўваўся падстолій.
Тиун – 1) у 15 стагоддзі кіраваў вялікакняскімі дварамі з валасцямі не ўваходзілі ў судова-адміністрацыйныя адзінкі. Збіраў даніну, вёў гаспадарку, судзіў сялян. Прызначаўся Вялікім князем Літоўскім. З 16-га стагоддзя на замену яму прыйшоў дзяржаўца. 2) Загадваў шляхецкай гаспадаркай. Прызначаўся з ліку сялян, чэлядзі дворнай, а часам са шляхты. Адказваў за расход і захаванасць збожжа, сачыў за працай сялян у маёнтку, судзіў простых людзей. За службу атрымліваў вызвалены ад павіннасцяў зямны надзел ці проста вызваляўся ад розных павіннасцяў.
Чашнік – наліваў напоі ў посуд падносім падчашнікам Вялікага князя Літоўскага. Пасада вядома з 1409-га года. Пазней стала вельмі ганаровай і на яе прызначаліся толькі прадстаўнікі магнацкіх родаў.
Шафар - адказваў за збор дзяржаўных падаткаў у павеце. Сабраныя ім у паборцаў падаткі адвозіў у дзяржаўную казну ў Вільню. Выбіраўся шляхтай павета. У прыватных маёнтках выконваў функцыі бухгалтара, эканома.
