Пасля паразы ў бітве пад Палонкай (1660) маскоўскі цар стварыў новую армію пад камандаваннем Юрыя Даўгарукава C абноўленым войскам Далгарукі спачатку пайшоў да Смаленска, а адтуль 8 верасня 1660 года выступіў на Магілёў.
Армія налічвала 25-30 тысяч чалавек, аднак планавалася, што пад Магілёвам колькасць воінаў павінна павялічыцца прыблізна на 12 тысяч, іх павінен быў прывесці ваявода Хаванскі. Акрамя таго ў тым жа кірунку рухалася на ўз'яднанне войска казакоў пад камандаваннем Васіля Залатарэнкі агульнай колькасцю ў 25 тысяч. У выпадку гэтага аб'яднання пад Магілёвам магла з'явіцца досыць вялікая і небяспечная маскоўская армія.
Вялікі гетман літоўскі Павел Сапега, атрымліваючы данясення разведкі і разумеючы ўсю сур'ёзнасць сітуацыі, спрабаваў адпрацаваць стратэгію абароны, з улікам таго, што яго армія была не гэтак шматлікай і разам з войскамі Чарнецкага і дывізіяй Паца налічвала ўсяго 12 тысяч салдат.
Прыблізна 24 верасня Далгарукі з войскам спыніўся каля вёскі Госпада ў 40-ка вёрстах ад Магілёва і раскінуў там умацаваны лагер.
Прыблізна ў 10 вёрстах ад іх, у вёсцы Вуглы, недалёка ад Горак, стаялі войска Паца, да якіх Сапега вырашыў адправіць на дапамогу харугвы Палубінскага, а потым з асноўнымі сіламі падышоў і сам. Такім чынам, падзяляла толькі адна забалочаная рака Бася і прыблізна тры вярсты адлегласці.
Некалькі дзён войскі стаялі адзін супраць аднаго ў напружаным чаканні бітвы, абменьваючыся гарматнымі стрэламі і невялікімі сутычкамі. Некалькі харугваў конніцы перыядычна перапраўляліся праз Басю, набліжаліся да Маскоўскага лагера, завязвалі бой і адступалі. Нейкія групоўкі салдат з войска Даўгарукага выходзілі з умацаванняў і гналіся за імі, але натыкаючыся ўжо ў поле на сур'ёзнае, Умацаванае войска, таксама адступалі. Генеральная бітва адбылася 8 кастрычніка 1660 года. Ноччу Сапега пераправіў усе свае войскі праз Басю і размясціў свае харугвы па цэнтры, на правым крыле паставіў дывізію Чарнецкага, а на левым - Паца. За ноч былі падрыхтаваныя шанцы і артылерыя.
Бітва пачалася апоўдні. Маскоўскія войскі выйшлі за ўмацаванні, бакі абмяняліся артылерыйскімі ўдарамі, і абедзве арміі сутыкнуліся. На левым і правым флангу Пац і Чарнецкі хутка пацяснілі ворага і, цалкам разбіўшы маскоўскія шарэнгі, пагналі іх. Аднак, захапіўшыся пагоняй, яны не заўважылі, што па цэнтральным флангу Сапегі непрыяцелем быў нанесены моцны ўдар. Маскоўскаму войску ўдалося адкінуць конніцу, і шмат пяхотнікаў палегла на полі ў выніку гэтай сутычкі. Захапіўшы дзве гарматы і некалькі штандараў, яны вярнуліся ў свой лагер.
Да вечара ўжо ўся маскоўская армія вярнулася пад абарону ўмацаванняў лагера. Войскі Сапегі, прастаяўшы каля абозу Далгарукава, вярнуліся за Басю, забраўшы з сабой 7 гармат, 15 баявых сцягоў і шмат палонных, у тым ліку ў палон трапіў і палкоўнік Фон-Буковен. Агульныя страты салдат Даўгарукага склалі 1155 чалавек, з іх 427 былі забітыя і 519 параненыя. Войскі Рэчы Паспалітай страцілі прыблізна столькі ж чалавек.
Пасля гэтай бітвы праціўнікі па-ранейшаму засталіся стаяць на сваіх пазіцыях. Сутычкі час ад часу аднаўляліся. Разумеючы, што да Даўгарукага вось-вось падыдуць Хаванскі і Залатарэнкі са сваімі людзьмі, Сапега спачатку адправіў у бок Друцка дывізію Чарнецкага, а затым і сам адышоў да Шклова, адкуль адправіў войскі на перахоп Хаванскага. Каля Басі засталіся толькі толькі аддзелы Паца і Палубінскага для блакавання Далгарукава.
У выніку Сапега разбіў значную частку войскаў Хаванскага, тым самым прымусіўшы яго вярнуцца назад у Полацк. Далгарукі ж, не маючы ўказа ад цара пераследваць Сапегу, працягваў заставацца на месцы чакаючы падмацавання. Казакі Залатарэнкі таксама не дайшлі да Далгарукава.
Вядома, перамога войскаў Сапегі над войскамі Далгарукава была не відавочная пры дадзеным раскладзе, але таксама відавочны і той факт, што пасля бітвы на рацэ Бася ў 1660 годзе стратэгічная ініцыятыва перайшла на бок Рэчы Паспалітай.
