Войскі - у ваенны час ад'ютант гетмана. Сачыў за парадкам у павеце калі шляхта з паспалітым рушаннем пакідала маёнткі, а таксама назіраў за парадкам і апекаваў тых хто застаўся. Быў толькі адны на павет і толькі земскі, падпарадкоўваўся старасце. Пазней, войска стала прыдворнай пасадай.
Гетман ВКЛ або Вялікі гетман Літоўскі - найвышэйшае воінскае званне адпаведнае ваеннаму міністру, галоўнакамандуючаму. Яму падпарадкоўваліся: гетман польны, гетман дворны, ваяводы, кашталяны, старасты, харужая, ротмістры, паручнікі, таварышы. Выбіраў ротмістраў і паручнікаў, прызначаў пакаранні і ўзнагароды, мог дараваць афіцэрскія чыны і ўзводзіць у шляхту якія вызначыліся ў баях ваяроў. Атрымліваў абсыпаную дыяментамі Гетманскім булаву як сімвал улады.
Гетман дворны - камандаваў каралеўскай гвардыяй і прыдворнай вартай.
Гетман польны - намеснік Вялікага гетмана Літоўскага, начальнік штаба. Камандаваў часткай войска знаходзячыся з ім у "поле".
Дзесятнік - камандаваў дробным падраздзяленнем у войску.
Драб - пяхотнік, першапачаткова служыў па прынцыпе найму. Дзяліўся на тры выгляду: капейнік - узброены дзідай або алебардай у пласціністым даспеху, цягнік - меў вялікі пяхотны шчыт, стралец - быў з арбалетам або ручной агнястрэльнай зброяй.
Кашталян – памочнік ці намеснік ваяводы, камендант умацаваных гарадоў і замкаў. Быў членам Сената і Рады ВКЛ. Адпавядаў сучаснаму званню палкоўніка.
Конь - з 13-га па 15-ае стагоддзе баявая адзінка ў войску. Складаўся з конніка, збраяносца і пахолкаў якія дапамагалі конніку рыхтуецца да бою, і часта дапамагалі і ў баі. Быў замешчаны поштамі (коннымі атрадамі) у 16 стагоддзі.
Міліцыя – апалчэнне магнацкія гарады, якія абаранялі ў 16 – 18 стст.
Абозны - Вялікі, польны, адказваў за выбар месца пад лагер і раскватараванне войска.
Панцырны баярын - набіраўся з сельскіх мяшчан і вольных людзей, якія сяліліся на свабодных землях уздоўж мяжы з Маскоўскім княствам у 15 - 18 стст. За бясплатнае карыстанне зямлёй, права на заняцце рамёствамі і гандлем, ён прысягаў на ваенную службу і падпарадкоўваўся мясцовай уладзе. Павінен быў быць заўсёды гатовым да вайны і пры сабе мець: панцыр, шлем-прылбіцу з забралам, каня, сядло, меч, дзіду, сагайдак, шчыт, шпоры, каляровую вопратку.
Паручнік - камандзір харугвы пяхоты ці кавалерыі. Афіцэрскі чын у войску адпавядаў сучаснаму званню старшага лейтэнанта.
Рэгіментар - у 17 - 18 стст. часова замяняў патрапіўшага ў палон ці памерлага гетмана.
Ротмістр - афіцэр, камандаваў харугвай пяхоты або кавалерыі, якую за выдаткаваныя яму грошы, ён павінен быў сабраць і забяспечыць. Прызначаўся павятовым харужым. Адпавядаў сучаснаму званню капітана.
Стражнік - камандаваў перадавой вартай назірала за бяспекай меж. Быў гэтак жа ў паветах.
Таварыш - камандзір харугвы пяхоты ці кавалерыі. Малодшы афіцэрскі чын. Адпавядаў сучаснаму званню лейтэнанта.
Харужы ВКЛ - насіў вялікакняскую харугву падчас вялікіх цырымоній і знаходзіўся з ёй пры Вялікім князі Літоўскім падчас ваенных дзеянняў.
Харужы земскі (павяты) - намеснік старасты, камандаваў харугвай, ваенны кіраўнік павятовай шляхты. Збіраў шляхту на вайну, праводзіў яе перапіс, прызначаў павятовых ротмістраў. Выбіраўся на спецыяльных павятовых сойміках.
