У 1298 годзе гараджане Рыгі паўсталі супраць улады Лівонскага ордэна. Вялікі князь Літоўскі Віцень, які сачыў за падзеямі ў Рызе, разумеў, што самастойна гараджанам з рыцарамі Лівонскага ордэна не справіцца, і прапанаваў Рызе саюз, акрамя гэтага, паабяцаў рыжскаму арцыбіскупу Фрыдрыху ахрысціць Літву ў каталіцкую веру.
Як толькі рыжане звярнуліся па дапамогу да Віценя, ён адразу ж накіраваўся да іх на дапамогу. Падышоўшы да Рыгі і аб'яднаўшыся з гараджанамі, ён узяў рыцарскі гарадскі замак і крэпасць Каркус (разваліны захаваліся да гэтага часу, знаходзяцца каля маленькага мястэчка Карксі-Нуя, Эстонія).
З войскам Лівонскага ордэна Віцень з саюзнікамі сустрэўся 1 чэрвеня 1298 года на рацэ Трэйдары (цяпер рака Гаўя). У самым пачатку бітвы лівонскія рыцары пацяснілі войскі Віценя, ад іх мячоў загінула каля 800 воінаў князя. Аднак Віцень змог перабудаваць шэрагі свайго войска і сам павёў яго ў атаку, у выніку, лівонскія рыцары былі зрынуты.
У баі на Трэйдары лівонскі ордэн, паводле хронікі Вартберга, страціў 66 рыцараў і 3000 кнехтаў, а таксама быў забіты магістр Бруна. Страты для ордэна сталі вельмі вялікімі і значнымі. Але дабіць лівонскі ордэн да канца Віценю не ўдалося. На дапамогу лівонцам прыйшлі тэўтонскія рыцары, яны напалі на войска князя і рыжан, у момант аблогі замка Неермюлен (цяпер Адажскі або Букулцкі замак). Тэўтонскія войскі разбілі Віценя, і таму давялося адмовіцца ад выгаднага саюза з Рыгай, але і лівонскаму ордэну ўсё ж прыйшлося заключыць мірную дамову з Вялікім княствам Літоўскім, што вельмі доўгі перыяд засцерагло ВКЛ ад нападаў і спусташэнняў.
