Маскоўскай арміяй камандавалі Іван Галіцын, Міхаіл Цюфякін і іншыя ваяводы. Паміж імі пастаянна ўзнікалі спрэчкі з нагоды, галоўны і мае большую вагу і, адпаведна, павінен камандаваць аблогай Вендэна. Пакуль ваяводы спрачаліся, час ішоў, і толькі да пачатку кастрычніка яны нарэшце ўзялі ў аблогу горад, які абараняў усяго толькі Літвінскі гарнізон. Тры разы маскоўскае войска штурмавала Вендэн і ўсе тры разы цярпела няўдачу.
Пакуль маскавіты беспаспяхова тапталіся пад сценамі, гетман Вялікага Княства Літоўскага Андрэй Сапега са сваім атрадам сустрэўся каля Пярну са шведскім атрадам генерала Бойэ, і разам яны выступілі да Вендэна.
Аб'яднанае літоўска-шведскае войска 21 кастрычніка 1578 года атакавала маскоўскія войскі з тылу, якое ледзь паспела перабудавацца. Першымі, не вытрымаўшы ўдару, адступілі татарскія коннікі, услед за імі ў свой умацаваны лагер адышла і пяхота. Адтуль да наступлення цемры яны вялі перастрэлку.
А ноччу з лагера беглі ваяводы, якія ўзначальвалі маскоўскае войска: Іван Галіцын, Андрэй Палецкі, Фёдар Шарамецьеў. Следам за імі паскакала ўся Маскоўская конніца. Раніцай, адбіваць атаку літвінаў і шведаў, засталіся адны Пушкары. Большасць з іх было забіта, хтосьці бег, былі і такія, хто ад адчаю проста павесіўся на сваіх гарматах.
У бітве пад Вендэнам было забіта каля 6 тысяч маскоўскіх салдат. 31 аблогавая гармата пасля бою дасталася Літвінам і шведам. Маскоўскі цар Іван Жахлівы, які знаходзіўся ў гэты час у Пскове, пасля таго як даведаўся пра паразу сваіх войскаў пад Вендэнам, тут жа з'ехаў у Маскву, і наступальныя дзеянні Маскоўскага княства ў Лівоніі цалкам спыніліся.
