Да восені 1581 года расстаноўка сіл у Лівонскай вайне, якая пачалася ў 1558 годзе, змянілася. Вялікі князь Літоўскі і кароль Польскі Стэфан Баторый, узышоўшы на трон Рэчы Паспалітай, пачаў актыўна і дастаткова паспяхова вызваляць страчаныя гарады ВКЛ і перанёс вайну на тэрыторыю Маскоўскага царства, захопліваючы горад за горадам, спыніўшыся пад сценамі Пскова.
Зацяжная аблога горада моцна затрымала войскі Баторыя ў іх прасоўванні ўглыб. І выразна ўсведамляючы факт, што надыходзячыя маразы і далейшая аблога Пскова, прывядуць да большай страты сіл, а пры гэтым новыя сродкі для вядзення далейшай вайны яшчэ не сабраны, Баторый прыняў рашэнне заключыць з Маскоўскім царствам свет, для таго каб даць сабе перадышку і час сабраць сродкі на новую вайну з Масквой.
Становішча маскоўскага цара Івана Грознага было значна больш сур'ёзнае. Казна яго апусцела, грошай на тое, каб сабраць новыя войскі на вайну як з Рэччу Паспалітай, так і са шведамі, якія распачалі ваенныя дзеянні ў Лівоніі, дзе знаходзіліся маскоўскія гарнізоны, не было.
Таму шукаць міру маскоўскі цар Іван Грозны пачаў яшчэ ўлетку 1581 гады, адправіўшы амбасадараў у Рым да Папы Рымскага і ў Вену да імператара Свяшчэннай Рымскай Імперыі, каб тыя дапамаглі дамовіцца аб міры са Стэфанам Баторыем. Імператар адмовіў Івану Грознаму, а вось Папа Рыгор XIII пагадзіўся дапамагчы і выслаў у Маскву свайго прадстаўніка. Папскі нунцый прыбыў у Маскоўскае княства 18 жніўня 1581, а затым 13 снежня 1581 адправіўся ў вёску Ям Запольны, якая знаходзілася недалёка ад Пскова. Менавіта там былі сабраны літоўскія і маскоўскія паслы для перагавораў аб перамір'і.
Прадстаўнікамі з боку ВКЛ былі: брацлаўскі ваявода ЯН Збарожскі, надворны маршалак Альбрэхт Радзівіл і вялікі пісар князь Міхаіл Гарабурда. Ад Маскоўскага княства прыехалі князь Дзмітрый Ялецкі, думны дваранін Раман Бязнін-Алфер'еў і дзяк М.М. Верашчагін.
Пасля прыбыцця на месца паслы знайшлі цалкам спаленую вёску, таму ім давялося перанесці перамовы ў вёску Ківерава Гара, якая размяшчалася за 15 вёрст ад Ям Запольнага. А паколькі ў дакументах месца перамоваў не было перапісана, то ў гісторыю гэтае перамір'е і ўвайшло пад назвай Ям Запольскага. Акрамя гэтага, гісторык С.М. Салаўёў дапусціў памылку ў назве вёскі, назваўшы яе Ям-Запольскай замест Ям-Запольнай, і гэта назва так і ўвайшла ў падручнікі па гісторыі і захоўваецца да гэтага часу.
Замест запланаваных трох дзён перамовы ішлі тры тыдні. Спрэчкі былі гарачыя, бо бакі, як заўсёды, не жадалі саступаць адзін аднаму. Баторы спяшаўся, бо якая зацягнулася аблога Пскова была пад пагрозай зрыву, таму што салдаты ўжо наракалі, яны цярпелі вельмі моцныя пазбаўленні з-за маразоў і голаду, і фактычна былі гатовыя пакінуць аблогу і сысці. Іван Грозны таксама жадаў хутчэй скончыць гэтую вайну і сканцэнтраваць увагу на шведах, каб адваяваць назад Нарву і іншыя эстонскія гарады, якія належалі Маскве.
У выніку 15 студзеня 1582 года бакі вырашылі падпісаць Ям-Запольскае перамір'е тэрмінам на дзесяць гадоў з наступнымі ўмовамі:
Маскоўскае царства вяртае ВКЛ Полацак і Вележ са старымі тэрыторыямі, адмаўляецца ад Курляндыі і ад уладанняў у Лівоніі, што ў агульнай колькасці ўяўляла сабой 40 гарадоў з усёй іх маёмасцю;
у сваю чаргу Рэч Паспалітая аддае Маскве захопленыя ў апошнія гады вайны гарады Пскоўскай, Наўгародскай і Цвярской зямель, адмаўляецца ад кантрыбуцыі за прычыненую шкоду маскоўскімі войскамі на тэрыторыі ВКЛ і за ваенныя выдаткі;
з моманту падпісання гэтага перамір'я бакі павінны былі абмяняцца палоннымі на працягу васьмі тыдняў.
