Адам Гілярый Паўлавіч-Лук'янскі з'яўляецца яскравым прыкладам таго, як можна было дасягнуць пэўных кар'ерных вышынь у ваеннай справе ў ВКЛ звычайнаму шляхцічу, які меў усяго адзін маёнтак у Лук'янах Троцкага ваяводства.
Дакладная дата нараджэння Паўлавіча-Лук'янскага невядомая, як невядомы і той факт, калі менавіта ён пачаў сваю ваенную кар'еру, можна толькі меркаваць, што здарылася гэта прыблізна ў 1618 годзе ў Лівоніі. Затым ён ваяваў пад Абелямі і Леданам, дзе патрапіў у палон да шведаў. Вызваліўшыся са шведскага палону, ён ваюе пад Цацорай (1620 год), а ў 1621 годзе прымае непасрэдны ўдзел у бітве пад Хоцімам. За баявыя заслугі быў прызначаны ротмістрам казацкай харугвы Яна Карла Хадкевіча.
У кастрычніку 1625 года Адама Гілярыя на чале харугвы адправілі ў Біржы для блакады шведскага гарнізона. У наступным годзе, узначаліўшы атрад у 500 чалавек, ён ваюе пад Рыгай. У снежні 1627 года ўзначальваючы дзве харугвы, Адам Гілярый пацярпеў паражэнне ў бітве са шведамі ў Земгаліі.
У сакавіку 1633-га года, падчас вайны Рэчы Паспалітай з Маскоўскім царствам, ім разбіты буйны маскоўскі атрад, далей ён прымае актыўны ўдзел у баях пад Смаленскам. А ў 1635 годзе яго зноў адправілі ў Лівонію на вайну са шведамі, там Адам Гілярый прыняў удзел у баях пад Дынабургам.
Пасля смерці Вялікага Гетмана Літоўскага Хрыстафора Радзівіла ў 1640 годзе, Адам Гілярый перайшоў на службу да Януша Радзівіла. Пад яго камандаваннем ён ваяваў супраць казацкіх аддзелаў, адпраўленых Багданам Хмяльніцкім на тэрыторыю ВКЛ. У 1648 годзе ваяваў пад Брэстам, Рэчыцай і Мазыром. У наступным 1649 годзе ваяваў пад Туравам і зноў пад Мазыром. Разбіў казацкі атрад каля вёскі Наружнавічы.
Самая значная і яскравая падзея ў ваеннай кар'еры Адама Гілярыя Паўлавіча-Лук'янскага адбылася ў 1649-ым годзе, калі ён браў удзел у бітве пад Лоевым. Вяртаючыся з разведкі разам з Самуэлем Камароўскім, ён даведаецца аб пачатку бітвы, у той момант, калі салдаты Януша Радзівіла пачалі адступаць за Лоеў. Паскорыўшы вяртанні з разведкі, і своечасова прыйшоўшы на поле бою, Паўлавіч-Лук'янскі перабудаваў свае атрады з маршавага ў баявы і з крыкам «Ісус! Марыя!» павёў сваіх салдат у бой, нечакана стукнуўшы казацкай конніцы Крычэўскага ў тыл. Нягледзячы на тое, што казакі, змаглі павярнуць свае шэрагі і паспелі зрабіць адны залп з самапалаў, спыніць атрад літвінаў яны не змаглі. Усё гэта прывяло да таго, што правае левае крыло казакоў было заціснута ў абцугі і цалкам знішчана. Гэта садзейнічала далейшай перамозе ў бітве над казакамі.
Пасля бітвы пад Лоевым палкоўніка Адама Гілярыя адправілі ў пачатку траўня 1650 года ў Вільню для вырашэння фінансавых пытанняў войска. І як ні дзіўна, жыццё і трыццацігадовая бліскучая ваенная кар'ера палкоўніка Адама Гілярыя Паўлавіча-Лукянскага абарвалася не на поле бою, а трагічна пасля сваркі з невядомым кавалём.
