Іван Фёдаравіч Хадкевіч нарадзіўся каля 1420 года, больш дакладнай даты не вядома. Ён быў сынам Ходкі (Фёдара) Юр'евіча, Кіеўскага баярына і родапачынальнікам роду, які ў 1432 годзе падпісаў разам з іншымі акт Гродзенскай уніі паміж ВКЛ і Польшчай.
Аб дзяцінстве, юных гадах і адукацыі Івана Фёдаравіча, нічога не вядома, звесткі аб ім захаваліся толькі дзякуючы яго дзяржаўнай і ваеннай дзейнасці. Так у 1453 годзе для выпраўлення уніі і вяртання Падольля і Валыні ў склад ВКЛ, яго адправілі ў польскі горад Прачаў на сейм.
Далей ён бярэ ўдзел у трынаццаці гадовай вайне Польшчы з Тэўтонскім Ордэнам, дзе ў войску ВКЛ ваяваў у 1458 і 1466 гадах. У 1470 годзе ён быў прызначаны на пасаду Маршалка гаспадарскага, у якой ён прабудзе да 1479 года.
Праз чатыры гады ў 1474 годзе яго накіроўваюць у Чэхію на дапамогу каралю Уладзіславу Ягелону, супраць бунтаўшчыкоў, дзе Хадкевіч узначаліў войскі Літвы. Затым, 12 кастрычніка гэтага ж года, ён прымае ўдзел у бітве пад Вроцлавам, супраць войскаў венгерскага караля Мацьяша Корвіна.
У 1476 годзе Іван Фёдаравіч Хадкевіч быў прызначаны на пасаду Віцебскага намесніка і Вялікага гетмана літоўскага. У гэтым жа годзе разам з іншымі ўплывовымі дзяржаўнымі дзеячамі ВКЛ, ён прымае ўдзел да падрыхтоўкі пасольства да папы рымскага, на той момант ім быў Сікст IV. Мэтай пасольства было атрымаць прызнанне раўнапраўя праваслаўнай веры да каталіцкай, а ўзначаліць яго павінен быў кіеўскі мітрапаліт Місаіл. Апроч падрыхтоўкі, Хадкевіч таксама, разам з іншымі ўдзельнікамі падпісаў ліст Папе.
У 1478 годзе Івана Фёдаравіча прызначаюць старастам Луцкім, а затым у 1480 годзе ваяводам Кіеўскім. Праз год, 1 верасня 1481 года на Кіеў напаў крымскі хан Менглі-Гірэй. Татарам удалося ўзяць горад і сярод вялікай колькасці палонных аказаўся Хадкевіч са сваёй сям'ёй.
Ён быў у шлюбе з дачкой князя Бельскага Агнешкай Сафіяй Іванаўнай, якая нарадзіла яму дачку Аграфену, і сыноў Аляксандра і Якумілу. З татарскага палону вярнуліся толькі ягоная жонка, дачка Аграфена і сын Аляксандр, іх змаглі выкупіць. А вось самога Івана Фёдаравіча Хадкевіча і яго дачку Якумілу, відаць, не паспелі, бо яны памерлі ў татарскім палоне.
