27 лютага 1734-га года ў сям'і Міхаіла Казіміра Рыбанькі і Францішкі Уршулі з Вішнявецкіх нарадзіліся двайняты, хлопчыкаў назвалі Караль Станіслаў і Януш. На няшчасце, неўзабаве маленькі Януш памёр.
Юнацтва
Сваю пачатковую адукацыю Станіслаў Радзівіл атрымаў дома, бацькі запрасілі знакамітых настаўнікаў і выхавацеляў. Для таго каб зацікавіць маленькага князя, настаўнікі часта прыдумлялі розныя забавы. Адной з такіх забаў была стральба з пісталетаў па вялікай дошцы, на якой былі напісаны літары азбукі, і, трапляючы ў пэўную літару, Караль Станіслаў запамінаў яе хутчэй.
Пасля пачатковай адукацыі дома Караля Станіслава Радзівіла аддалі ў езуіцкую школу. Тамака ён правучыўся працяглы час, але пасля цяжкай хваробы лекары, а следам і яго бацька, забаранілі яму наступнае навучанне. Што, аднак, не зашкодзіла юнаму Радзівілу заняцца палітычнай і грамадскай дзейнасцю. У шаснаццаць гадоў яго абралі дэпутатам трыбунала, а ў васемнаццаць гадоў ён атрымаў пасаду падчашага і мечніка ВКЛ.
З юных гадоў у князю праявілася любоў да адзначэння рознага віду мерапрыемстваў з асаблівай помпай і размахам. Так, на трыбунал у Вільню ці Мінск ён заўсёды прыязджаў з вялікай світай. Яго суправаджаў эскорт з двухсот драгунаў з надворнай шляхты, ста янычараў, сто чалавек вугорскай трыбунальскай пяхоты. Бывала так, што ўсё мінскае ваяводства выходзіла за паўмілі ад горада, каб сустрэць Радзівіла, які іх шчодра частаваў. За ягоную добразычлівасць да шляхты ён карыстаўся ў яе папулярнасцю, а за ягоны ўпадабаны зварот «Пане Каханку» яго так і далі мянушку ў народзе. Так ён і ішоў па жыцці з нязменна вясёлым настроем і любоўю да розных жартаў з розыгрышамі, пра якія потым хадзіла шмат небыліц і разнастайных недарэчных легенд.
У дзевятнаццацігадовым узросце Пане Каханку ажаніўся з Марыяй Любамірскай. Вяселле было вельмі пышным і шматлюдным. Аднак шчаслівага шлюбу не атрымалася і яны потым разышліся.
Грамадска палітычная дзейнасць Радзівіла працягвалася, яго прызначалі ў 1754 годзе генерал-маёрам, а ў 1759 годзе генерал-лейтэнантам войска ВКЛ. У 1762 годзе ён атрымаў пасаду ваяводы Віленскага.
Пачатак дзейнасці
Пасля смерці бацькі ў 1762-ым годзе Пане Каханку атрымлівае ў спадчыну вялізныя ўладанні і пачынае актыўную палітычную і ваенную барацьбу супраць сваіх ворагаў Чартарыйскіх і іх прадстаўнікоў. Аднак Чартарыйскіх падтрымлівала, зразумела ў сваіх інтарэсах, расійская Імператрыца Кацярына II, і пад маркай дапамогі канфедэрацыі Чартарыйскіх супраць Радзівілаў у 1764 годзе яна накіравала расійскія войскі ў ВКЛ.
Частка расійскага войска асела ў Варшаве для дапамогі Чартарыйскім у выбары стаўленіка Расіі Аўгуста Панятоўскага на трон караля Рэчы Паспалітай, другая частка распаўзлася па ВКЛ, каб адсочваць усіх нязгодных, а трэцяя частка, каб прымусіць пакінуць Варшаву партыю Радзівілаў, якая магла перашкодзіць выбару, пайшла штурмам на гарады Нясвіж і Слуцк. Караль Станіслаў Радзівіл паспяшаўся ім на дапамогу. Па дарозе каля ракі Шчары Пане Каханку быў атакаваны аб'яднанымі войскамі канфедэрацыі Чартарыйскіх і рускіх. Бой доўжыўся восем гадзін, і толькі ноч прымусіла бакі спыніць бітву. На наступны дзень расейскае войска, якое адышло за раку, атрымала падмацаванне і шлях да Нясвіжа для Радзівіла быў зачынены. Караль Станіслаў вымушаны быў адступіць на палессе, а гарады Нясвіж і Слуцк былі неўзабаве ўзяты, усе астатнія малыя гарады і вёскі, якія належалі Радзівілу, былі спалены і знішчаны.
На князя Радзівіла пачалося сапраўднае паляванне, а Чартарыйскія дабіліся пазбаўлення ўсіх правоў, званняў, а таксама канфіскацыі ўсіх маёнткаў Пане Каханку. І, каб не патрапіць у палон і застацца ў жывых, ён, дайшоўшы да ракі Днестр, перайшоў праз яе на Турэцкі бок.
Эміграцыя
У Еўропе князь Радзівіл пісаў усім еўрапейскім манархам, шукаючы ў іх дапамогі для вызвалення Літвы ад рускіх войскаў, але ўсе яго намаганні былі марныя. Нават яго другая жонка Тэрэза з Ржавускіх, не жадаючы падзяляць з ім лёсу выгнанніка, зраклася ад яго.
Знаходзячыся ў выгнанні, Радзівіл не пакідаў спадзяванняў вярнуцца на радзіму, гэтым і скарысталася Кацярына II. У 1766 годзе выбраны кароль Станіслаў Аўгуст Панятоўскі падрыхтаваў шэраг рэформаў на сейм, якія былі накіраваны на ўзмацненне Рэчы Паспалітай. У інтарэсах Расіі і Прусіі гэтыя рэформы былі вельмі непажаданыя, але зрабіць яны нічога не маглі. Тады Кацярына II і прапанавала вярнуцца Каралю Станіслову ў Літву і ўзначаліць Радамскую канфедэрацыю, накіраваную супраць Чартарыйскіх, а таксама з мэтай пазбаўлення трона Панятоўскага.
3 чэрвеня 1766 года Радзівіл вярнуўся на радзіму. Многія жыхары Літвы радаваліся гэтай падзеі, бо Пане Каханку карыстаўся ў іх вялікім каханнем, і дадзеная падзея ў дзень прыезду была адзначана святочнай ілюмінацыяй.
3 чэрвеня 1766 года Радзівіл вярнуўся на радзіму. Многія жыхары Літвы радаваліся гэтай падзеі, бо Пане Каханку карыстаўся ў іх вялікім каханнем, і дадзеная падзея ў дзень прыезду была адзначана святочнай ілюмінацыяй.
Але радасць ад вяртання неўзабаве прайшла, бо пасля таго, як Пане Каханку пабываў у Радаме, дзе збіраліся ўсе прыхільнікі канфедэрацыі, ён зразумеў, што мае столькі ўлады, колькі яму дае расейскі амбасадар у Рэчы Паспалітай Рапнін. Дачакаўшыся сейма ў Варшаве, на якім яму вярнулі Віленскае ваяводства, Радзівіл адразу ж накіраваўся ў Нясвіж і пачаў рыхтаваць горад да абароны. Даведаўшыся пра гэта, расійская імператрыца адправіла шматтысячнае войска да Нясвіжа з загадам для генерала Ізмайлава знішчыць Караля Станіслава Радзівіла. Пане Каханку добра падрыхтаваў Нясвіж да абароны, але сілы былі няроўныя. Пачаўся штурм горада і, калі князь Радзівіл зразумеў, што Нясвіж не выстаіць, стаў пісаць лісты Рапніну з просьбай пашкадаваць горад і абяцаннем ніколі не выступаць супраць імператрыцы Кацярыны, а таксама спыніць палітычную дзейнасць.
У чэрвені 1769-га года ён зноў выехаў за мяжу ў выгнанне. Радзівіл абяцанні свае не стрымаў, бо жаданне выратаваць бацькаўшчыну было мацнейшым за дадзенае слова. Ён актыўна пачаў пісаць еўрапейскім манархам у пошуках падтрымкі ў барацьбе за вызваленне радзімы ад рускіх войскаў, а ў гэты час малады Сувораў разбураў і рабаваў гарады і мястэчкі Радзівіла. У 1771 годзе пад Сталовічамі быў разбіты корпус Агінскага, з поўначы ішлі войскі Прусіі, а з поўдня войска Аўстрыі, усе яны спяшаліся падзяліць Рэч Паспалітую, што, уласна, і адбылося. У 1772 годзе адбыўся першы раздзел Рэчы Паспалітай.
Вяртанне на радзіму
Лістоў да розных манархаў Радзівілам было зноў напісана нямала, аднак усе яны былі бескарысныя, і ў выніку Караль Станіслаў 22 сакавіка 1774-га года звярнуўся да Кацярыны II з просьбай дазволіць яму вярнуцца ў Літву. Імператрыца прыняла пакаянні Радзівіла і дазволіла вярнуцца. Пане Каханку вярнуўся ў разрабаваны і спустошаны Нясвіж. Адразу ж па прыездзе ён пачаў займацца аднаўленнем свайго радавога маёнтка, зноў запусціў мануфактуры, і былы бляск замка пачаў адраджацца.
Нягледзячы на свае пакаянні і абяцанні, Радзівіл працягваў весці палітычную дзейнасць, і падчас чатырохгадовага сейма 1788-1792 гг. зноў зблізіўся з антыкаралеўскай апазіцыяй. Аднак да канца сейма ён не дажыў.
Караль Станіслаў Радзівіл Пане Каханку памёр 22 лістапада 1790 года ў Белай. Жалобную імшу адслужылі па ўсёй краіне. Цела Радзівіла было забальзамавана, і хоць і не адразу, але ўсё ж было перавезена ў сямейную крыпту Радзівілаў у Нясвіжы.
