Нарадзіўся Міхаіл Казімір Агінскі ў 1730-ым годзе і належаў да княжага роду герба Брама (Агінец), які вёў свой радавод ад Рурыкавічаў. Упершыню як княскі род Агінскія згадваюцца ў дзяржаўных актах ВКЛ за 1547 год. Бацькам Міхаіла быў ваявода Трокскі і вялікі мечнік літоўскі Юзэф Тадэвуш Агінскі, а маці князёўна Ганна Вішнявецкая.
Пра адукацыю Агінскага мала што вядома, але зыходзячы з яго далейшай дзейнасці, і таго што ён быў паэтам, пісьменнікам, драматургам і кампазітарам, можна меркаваць, што яно было на вышэйшым узроўні, і адпавядала яго княжаму тытулу.
Сваю першую дзяржаўную пасаду Міхаіл Казімір атрымаў у 14 гадоў, калі ў 1744 годзе яго прызначылі чашнікам вялікім літоўскім, потым у 1748 годзе пісарам польным літоўскім. У 1761 годзе ён ажэніцца з княгіняй Аляксандрай, дачкой князя Міхаіла Фрыдэрыка Чартарыйскага і ўдавай Міхаіла Сапегі. У гэтым шлюбе, як і ў сваім першым, яна дзяцей не нарадзіла.
У 1764 годзе на выбарах караля, князь Агінскі быў адным з прэтэндэнтаў на пасад Рэчы Паспалітай, аднак трон заняў Станіслаў Аўгуст Панятоўскі, які сёлета прызначыў яго на пасаду ваяводы віленскага. У 1768 годзе ён атрымлівае булаву вялікага гетмана літоўскага, і быў накіраваны каралём, у якасці амбасадара, да французскага караля Людовіка XV, дзе пры яго двары пражыў пару гадоў. У свой французскі перыяд жыцця ён прыняў удзел у стварэнні энцыклапедыі Дзідро і д’Аламбера, для якой напісаў артыкул пра музычную прыладу Арфу.
Па вяртанні на радзіму Міхаіл Казімір Агінскі прыняў удзел у Барскай канфедэрацыі, створанай для захавання ўлады магнатаў і для барацьбы з уплывам Расійскай імперыі на Рэч Паспалітую. У 1771 камандуючы ваенным корпусам прайграў бітву расійскаму палкаводцу Сувораву.
Пасля паражэння Міхаіл Казімір вымушаны быў уцякаць і правёў некалькі гадоў на эміграцыі. Аднак праз некаторы час, змог вярнуцца і жыў у сваім замку ў Слоніме, дзе арганізаваў свой знакаміты тэатр Агінскіх, пабудаваны італьянскім архітэктарам І. Мараіна. Сцэна тэатра была абсталявана спецыяльнымі механізмамі, якія дазвалялі рабіць розныя складаныя эфекты для спектакляў. Яго заняткі музыкай, паэзіяй і тэатрам, вельмі моцна паўплывалі на яго пляменніка, будучага знакамітага кампазітара Міхася Клеафаса Агінскага, які шмат часу праводзіў у Слоніме і меў зносіны са сваім дзядзькам.
Апроч тэатральнага жыцця Агінскі гэтак жа аказаў уплыў і на іншыя сферы ў Слоніме. У горадзе з`явіліся фабрыкі, друкарні і культурныя ўстановы. Ён таксама стаў ініцыятарам і часткова фінансаваў Агінскі канал (канал злучыў раку Нёман з басейнам Дняпра, тым самым аб'яднаўшы Балтыйскае мора з Чорным, меў працягласць 55 кіламетраў і быў названы цудам інжынернай думкі 18 стагоддзя).
У 1781 годзе Агінскага прызначаюць на пасаду намесніка Літоўскай правінцыі, а ў 1782 годзе ён з'язджае ў падарожжа па Еўропе. Наведаў Брусель, Берлін, Амстэрдаме затым адправіўся ў Англію. Пасля другога падзелу Рэчы Паспалітай У 1793 годзе, ён адмаўляе ад Гетманскай булавы і з'яжджае ў Вену, а яго маёнткі канфіскуюць.
Аднак, па ўсёй бачнасці, нуда па радзіме быў вельмі моцнай і Міхась Казімір Агінскі, каб вернуцца, прысягнуў на вернасць Кацярыне II, і вярнуўшыся ён памёр у 1800 году ў Варшаве.
