У 1624 годзе ў сям'і літоўскага магната, падскарбія надворнага літоўскага і ваяводы трокскага, Пятра Паца нарадзіўся сын, якому далі імя Міхаіл Казімір. Род Пацаў меў радавы герб «Гоздава», шляхецкiя сем'і пад гэтым гербам былі дастаткова магутныя ў той час у ВКЛ. (Сімвалічныя фрагменты герба да гэтага часу захаваны некаторымі польскімі мястэчкамі, у Беларусі ж толькі адно мястэчка, Івацэвічы, мае герб з асноўным элементам Гадзавы: сярэбраную падвойную лілею з залатым кольцам).
Зусім юным Міхася Казіміра Паца аддалі на вайсковую службу. Першае баявое хрышчэнне ён атрымаў у 1649 годзе падчас баёў з паўсталымі казакамі Багдана Хмяльніцкага, дзе вызначыўся прынцыповасцю і рашучасцю.
Міхаіл быў адважны, малады, азартэн, ён славіўся заўзятым дуэлянтам. У 1652 годзе на адной з дуэляў яго цяжка паранілі, прычына - палітычны момант: нязгода з магчымай жаніцьбай будучага караля Рэчы Паспалітай, Яна Сабескага, на францужанцы.
З 1655 па 1660 Міхаіл Пац у складзе дывізіі польнага гетмана Вінцэнта Корвін Гансеўскага ваюе ў Жамойціі, Курляндыі і Лівоніі. У студзені 1658 года Пац аблажыў і ўзяў крэпасць Пернава (сёння горад Пярна, Літоўская Рэспубліка). Праз год яго паставілі камандаваць палком жэмойцкай дывізіі. У 1659 прызначылі Вялікім Чашнікам Літоўскім, а пасля смерці Самуэля Камароўскага - абозным ВКЛ і рэгіментарыем (камандуючым) каронных войскаў. Калі Гансеўскі патрапіў у маскоўскі палон, менавіта Міхась Пац камандаваў яго дывізіяй.
Змагаючыся супраць шведскай арміі пад камандаваннем фельдмаршала Рэберта Дугласа ў Курляндыі ў 1659 годзе, Пац захапіў замак Гольдынген (сёння Кулдыга, Латвія). Акрамя таго, ім быў разбіты двухтысячны шведскі атрад, які ішоў на дапамагчы гарнізону Гольдынгена. Пасля Пац адціснуў шведскія войскі да Рыгі.
У Паца быў магутны аўтарытэт сярод салдат і ў цяжкія часы, калі выплата заробку ўвесь час затрымлівалася, незадаволенасць расла, яго тым не менш двойчы абіралі вайсковым генеральным рэгіментарыем. Пасля заканчэння вайны Рэчы Паспалітай са Швецыяй, Пац адправіўся ваяваць на ўсходні фронт з маскоўскім царствам. Там ён прымае ўдзел, у баях супраць маскоўскага войска, якім камандаваў ваявода Іван Хаванскі. 13 ліпеня 1660 года ён паспрабаваў вызваліць ад маскоўскага гарнізона горад Вільню. Спроба аказалася няўдалай, праціўнік падпаліў бліжэйшыя прадмесці і схаваўся за сценамі замка. Увосень гэтага ж года Мііхаіл Пац прыняў удзел у бітве на рацэ Бася, дзе камандаваў левым флангам літоўскіх войскаў. Праз год ваяваў у пераможнай бітве на Кушлікавых гарах.
У 1663 годзе ён зноў біўся на дуэлі з такім жа, як і ён сам брацёрам, Багуславам Радзівілам. І мяркуючы па тым, што абодва пасля гэтага двубоя засталіся жывыя, яна доўжылася або да першай крыві, або сапернікі вырашылі прымірыцца. У гэтым жа 1663 годзе яго прызначаюць на пасаду ваяводы смаленскага і польнага гетмана літоўскага.
У перыяд з 1663 да 1664 гг. Міхаіл Казімір Пац браў удзел у Задняпроўскай кампаніі. Пад Віцебскам на рацэ Лучоса ён поўнасцю разбіў войскі маскоўскага ваяводы Івана Хаванскага, якія ішлі рэйдам па ВКЛ, спальваючы ўсё на сваім шляху. Затым узяў Рослаў, каля Бранска разбіў маскоўскага ваяводу Юрыя Баратынскага. Потым адправіўся ў Польшчу для падаўлення паўстання, якое ўзняў супраць караля Рэчы Паспалітай Ежы Любамірскі.
У 1667 г. Міхаіл Пац дасягае вышэйшай ваеннай пасады ў ВКЛ, ён атрымлівае булаву Вялікага гетмана Літоўскага. Акрамя таго, ён был ў складзе дэлегацыі ад ВКЛ пры падпісанні Андросаўскага перамір'я.
У 1668 г. стаў фундатарам касцёла святых Пятра і Паўла ў Вільні. А ў 1669 годзе яго прызначылі Віленскім ваяводам. Таксама ён увёў у статуты войска ВКЛ правілы ваеннай дысцыпліны і правілы ваенных судоў.
Будучы Вялікім гетманам Літоўскім Міхаіл Казімір Пац прыняў удзел у першых ваенных кампаніях за вызваленне ўкраінскіх земляў ад Турцыі. Удзельнічаў у Хоцінскай бітве, дзе войскі Рэчы Паспалітай разграмілі туркаў. Аднак, будучы лютым супернікам Яна Сабескага, які быў абраны каралём Рэчы Паспалітай, Пац адмовіўся ўдзельнічаць у наступнай вайне супраць Турцыі.
Памёр Міхаіл Казімір Пац 4 красавіка 1682 г. у сваім маёнтку Вака пад Вільняй. Па завяшчанні яго пахавалі пад уваходам заснаванага ім жа касцёла святых Пятра і Паўла. Аж да XVII стагоддзя, справа ад уваходу ў касцёл знаходзілася надмагільная пліта Паца, але ўдар маланкі раскалоў яе, і яна была заменена простай плітой без надпісаў.
У гонар знакамітага военачальніка Паца названа таксама вуліца ў Вільні, якая пачынаецца побач з касцёлам.
