Пасля смерці Вялікага князя Літоўскага Альгерда ў 1377 годзе, па завяшчанні літоўскі прастол атрымаў у спадчыну яго сын Ягайла. Яго брат Кейстут, які кіраваў княствам разам з Альгердам, прыняў гэты завяшчанне і прызнаў Ягайлу Вялікім князем Літоўскім. Кейстут са сваім сынам Вітаўтам таксама падтрымалі Ягайлу ў міжусобнай вайне за княскі пасад са старэйшым сынам Альгерда Андрэем Полацкім і дапамаглі адбіць Полацак.
У той час Тэўтонскі ордэн актыўна здзяйсняў набегі на паганскую тэрыторыю Літвы. У 1378 годзе крыжакі здзейснілі буйны ваенны паход. Рыцары тэўтонскага ордэна дайшлі да Прыпяці і Брэста, а Лівонскі ордэн уварваўся ў Упіцкую зямлю (раней гэта была правінцыя з умацаваным замкам, цяпер гэта вёска Упіце за 12 км ад горада Панявежыс, Літва).
29 верасня 1379 года ў Троках, па прапанове Кейстута, тэўтонцы сумесна з Альгердам падпісалі дзесяцігадовае перамір'е. Аднак гэта пагадненне засцерагло адно толькі хрысціянскія ўсходнія і паўднёвыя землі ВКЛ. Пад ударам крыжакоў заставалася северо–западная паганская тэрыторыя Літвы і Полацак.
Ягайла, імкнучыся абараніць прыналежныя яму вотчынныя ўладанні ў паўночна-заходняй Літве і Полацку, у таямніцы ад Кейстута ў лютым 1380 года падпісаў перамір'е з Лівонскім ордэнам на пяць месяцаў. А потым пачаў дамаўляцца аб падпісанні таемнай дамовы аб ненападзе з Тэўтонскімі рыцарамі.
Для гэтых мэт у маі 1380 года крыжакамі было арганізавана пяцідзённае паляванне, на якое былі запрошаны Ягайла і Вітаўт. З боку Тэўтонскага ордэна прыбылі вялікі комтур Рудыгер фон Эльнер і комтур Эльбінга Ульрых фон Фрыке. Месца перамоваў і падпісання дамовы дакладна не вядома, яно толькі згадваецца ў адной нямецкай хроніцы Віганда фон Марбурга як Dowidisken. Аднак, ні ў Літве, ні ў Прусіі падобнай вёскі не было знойдзена. Магчыма, дамова была падпісаная ў месцы Šiaudiniškė (Szaudiniszki) і ў далейшым проста некарэктна перакладзеная ў нямецкай крыніцы.
Так ці інакш, бакі ва ўмовах поўнай сакрэтнасці правялі перамовы і падпісалі Давідзішкаўскую дамову. Ці ведаў пра гэта Вітаўт, гісторыя замоўчвае, аднак вядома, што пазней, у размове са сваім бацькам Кейстутам, Вітаўт сцвярджаў, што ніякіх дамоваў на гэтым паляванні не падпісвалася.
Па ўмовах дамовы ордэн і Ягайла абавязаліся не нападаць адзін на аднаго. Пры гэтым у выпадку, калі Кейстуту спатрэбіцца ваенная дапамога, і Ягайла не можа ў ёй адмовіць, каб не патрапіць пад падазрэнне, такі напад не будзе лічыцца парушэннем дамовы. Акрамя таго, Ягайла абяцаў не перашкаджаць крыжакам ваяваць супраць Кейстута і яго дзяцей.
Сама неабходнасць падпісання гэтай дамовы з боку Ягайлы пакідае нямала пытанняў. З аднаго боку, раней ужо было падпісана перамір'е на дзесяць гадоў, але з другога боку, Ягайла імкнуўся ўмацаваць свае сілы для ўтрымання літоўскага прастола. Давідзішкаўскі дагавор, акрамя дамоўленасці аб ненападзе, забяспечваў нейтралітэт Тэўтонскага ордэна ў барацьбе Ягайлы за літоўскі прастол з Андрэем Полацкім, Дзмітрыем Бранскім, і іх саюзнікамі Дзмітрыем Данскім і Вялікім князем Маскоўскім. Таксама дадзеная дамова дазваляла Ягайлу, на час паходу супраць Маскоўскага княства, засцерагчы свае паўночна-заходнія ўладанні. Апроч гэтага, напады крыжакоў павінны былі адцягваць ваенныя сілы Кейстута, які з'яўляўся прэтэндэнтам на літоўскі пасад і быў небяспечны для Ягайлы.
У 1381 годзе Тэўтонскі ордэн, не парушаючы дамову з Ягайлам, здзейсніў ваенны паход па ўладаннях Кейстута праз Жамойць у кірунку да Трокаў, у якім захапіў каля 3000 палонных. Пасля гэтага крыжакі паведамілі Кейстуту аб Давідышкаўскай дамове. Так быў пакладзены пачатак выгаднай ім міжусобнай вайны ў Літве паміж Кейстутам і Вітаўтам з аднаго боку і Ягайлам з другога.
Кейстут, захапіўшы Вільню, арыштаваўшы Ягайлу, і знайшоў у яго гэтую дамову. Пасля гэтага ён аб'явіў сябе Вялікім князем Літоўскім. Аднак, распачатая Кейстутам міжусобная вайна для яго скончылася смерцю. Ягайла нядоўга праседзеў пад арыштам, ён быў вызвалены паплечнікамі і, сабраўшы ваенныя сілы, аднавіў вайну за літоўскі пасад. У чэрвені 1382 года ён аблажыў Троцкі замак, дзе знаходзіліся Кейстут з Вітаўтам. Затым, выбавіўшы пад маркай перамоваў, Ягайла паланіў іх і загадаў пераправіць у Крэўскі замак, дзе праз пяць дзён Кейстут быў задушаны.
