У маі 1651 года, пасля часовага зацішша казацкага паўстання на тэрыторыі Літвы, Багдан Хмяльніцкі вырашыў аднавіць баявыя дзеянні і адправіў 15-тысячнае войска пад камандаваннем палкоўніка Небабы на тэрыторыю ВКЛ. І зноў, як у 1649 годзе, Казакі занялі пераправу праз Дняпро каля Лоева.
Гетман Вялікага Княства Літоўскага Януш Радзівіл, сабраўшы ў Бабруйску 13-тысячнае войска, у канцы чэрвеня высунуўся да Лоева, з мэтай вызваліць пераправу і далей рушыць на Кіеў.
Да пачатку ліпеня Радзівіл быў у Лоева, калі са Смаленска прыбыў ганец з просьбай аб дапамозе. Радзівіл вырашыў адправіць 2500 чалавек пад камандаваннем Мірскага, аб гэтым аддзяленні і накіраванні ў Смаленск літоўскіх войскаў, гэтак жа паведамілі Небабе, якія дазволіў расслабіцца сваім войскі на пераправе і ў сваім лагеры.
Мірскі падышоўшы да Гомеля далей да Смаленска не пайшоў, а пераправіўся праз раку і павярнуў назад да Лоева, і нечакана для казакоў, якія ахоўвалі пераправу праз Днепр, 6 ліпеня ўдарыў ім у спіну. Гэтак нечаканая атака для казакоў стала фатальнай, а літвінам прынесла перамогу.
Пасля кароткага бою, шлях быў расчышчаны і Радзівіл пераправіў усе свае войскі на другі бераг. І як толькі тыя, што засталіся ў жывых казакі дабеглі да лагера Небабы і паведамілі, што пераправа адбітая невялікім атрадам літвінаў, ён тут жа павёў свой 15000-ы атрад у атаку.
Каля вёскі Рэпкі Небаба наляцеў на аддзяленне Мірскага, а Радзівіл, які чакаў яго, ударыў з флангу, ды так імкліва, што казакі не паспелі нават стрэліць. Завязаўся бой, падчас якога палкоўнік Небаба быў забіты, а казакі разгромленыя, толькі не шматлікім ацалелым атрымалася адысці да Чарнігаву. Радзівіл не стаў пераследваць іх, а адправіўся наўпрост да Кіева, дарога на які была адкрыта, і ніхто не перашкодзіў яму заняць горад, што ён і зрабіў, увайшоўшы ў Кіеў без бою.
