У пачатку вайны паміж Рэччу Паспалітай і Швецыяй, ранняй вясной 1601 года, шведы аблажылі Лівонскі горад Кокенгаўзен, які знаходзіўся пад аховай Літоўскага гарнізона. І хоць шведы ўзялі горад, Літвіны сам замак не здалі і вытрымалі 4 шведскія атакі да таго моманту, як да іх на дапамогу прыйшлі войскі Вялікага Княства Літоўскага на чале з Крыштафам Радзівілам.
Падышоўшы да горада, Радзівіл выразна ўсвядоміў, што ў яго недастаткова сіл для бою са шведамі, і ён стаў чакаць падмогу, якую неўзабаве прывёў польны гетман Ян Карл Хадкевіч. Цяпер войска ВКЛ складалася прыблізна з трох тысяч воінаў і 9 гармат. Аднак да шведаў таксама прыйшло падмацаванне і іх колькасць узрасла да пяці тысяч і 17 гармат.
23 чэрвеня 1601 года шведы вырашылі даць адкрыты палявы бой. Пасля таго як войскі былі пабудаваныя ў баявыя парадкі, было пачата бітва. Па правым крыле літоўскіх войскаў быў адкрыты агонь з гармат, пасля абстрэлу шведскі палкаводзец Гіленгейм накіраваў на гэты фланг сваю конніцу, але шведская конная атака была спыненая і не прынесла поспеху. Тады шведы ўдарылі па цэнтры і пачалі яго адціскаць, і літоўскія салдаты было пабеглі, аднак гетман Ян Хадкевіч кінуўся на перахоп, і не толькі спыніў іх, але і павёў за сабой у атаку. Гэтую контратаку падтрымалі флангі. Агульнае наступленне літоўскіх войскаў па ўсім фронце аказалася паспяховым, шведы, не вытрымаўшы ўдару, былі разбітыя.
У выніку гэтай перамогі, аблога з Кокенгаузена была знятая, а шведы страцілі каля двух тысяч чалавек забітымі. Акрамя таго былі ўзятыя ў палон шведскія палкоўнікі. Страты ВКЛ у гэтай бітве былі нязначнымі.
